Zaterdag 13/10/2024

Herfstbrief van pater Toon

 

Er is nog zoveel te beleven en ook nog veel te ontdekken. Oud worden is een leerschool van leren “loslaten”!

Daar ga ik zeker mee akkoord. Zelfs als het me niet gezegd wordt, ervaar ik het toch!

“Uw pilletjes niet vergeten!? Pas op je bent geen drie maal zeven meer! Nee, dat is niet meer voor u! En hoe gaat met de gezondheid”. Zovele goed bedoelde woorden die ons duwen om zich oud te voelen.

Dat moet me allemaal echt niet gezegd worden, ik ervaar het wel in mijn lichaam. Vroeger, en dat is maar een goede vijf jaar geleden, reed ik nog per moto en rotste van de ene dorpscommunauteit naar de andere op de hoogvlakte van de Teke (plateau de Bateke). Ik had heel wat verantwoordelijkheid, bouwde scholen, een ontmoetingscentrum en kerken. Ik was animator van vormingssessies voor verantwoordelijken, enz. Ik kreeg zelfs een “diplôme de mérite” van het plaatselijk stamhoofd voor alles wat ik “gedaan” had voor zijn mensen! Ik was dus zeer actief.

En dat is nu voor vele activiteiten verleden tijd is.

Ik moet echt veel loslaten!

Maar ik vind het wel jammer dat de belangrijkste les in die leerschool van ouder worden, of van oud zijn, nog altijd “het loslaten” sterk benadrukt!

Oud zijn, of worden is ook leren “anders” dan vroeger vooruitkijken! Vooruitkijken en de toekomst “helpen” maken! Zelfs nog dromen van een toekomst, waar je zelf niet noodzakelijk bij zult zijn.

Vooruitkijken betekent! Al naargelang je fysieke en psychische mogelijkheden op de hoogte trachten te blijven van wat er in de wereld afspeelt en met je eigen ervaring, ontdekken welke lessen kunnen getrokken worden uit de gebeurtenissen, en dat ook mogen uitspreken. Om dat te kunnen moet je wel vertrouwen hebben. Vertrouwen dat het beste nog moet komen, maar ook dat het niet vanzelf zal komen. Je moet wel leren relativeren en een inspanning doen om op de hoogte te blijven van wat er gebeurt en er zich bij betrokken voelen.

In dit kader van leren oud worden, vind ik het van groot belang dat ouderen hier in Kinshasa-Pompage ook informatica leren. 

We zijn hier een avondschool begonnen. Onze avondschool helpt mannen en vrouwen om zich thuis te voelen in die, voor hen, totaal nieuwe wereld. Het gaat hier niet zozeer om “online” betalingen te doen, maar wel langs internet en media op de hoogte blijven van wat er in de wereld gebeurt. De oudere generatie ziet de jeugd met IPhone spelen, en voelt zich ongemakkelijk en hulpeloos. De gebruikstaal is totaal onbekend voor die ouderen. Om daaraan te verhelpen organiseren wij nu informatica-lessen aangepast voor ouderen. Met een “portable” leren omgaan staat ook op het programma.

We hopen de middelen te krijgen om alles degelijk te programmeren. We vragen wat financiële hulp aan de gemeente Wevelgem die altijd openstaat voor wereldsolidariteit.

 

Persoonlijk voel ik me sterk betrokken bij het opbouwen van de toekomst. Vooral van de toekomst van RD Congo. Het sociale-religieuze leven van de mensen houdt me bezig.

Zo voel ik me zeer gelukkig bij jonge ouders die zich aanmelden voor het doopsel van hun kind. Met hen bespreken wij de gewoontes van vroeger. Hoe een baby ontvangen wordt in de familie, hoe zijn naam gekozen wordt en van waar zijn naam komt. Een naam geven aan een kind, wat betekent dat… enz.

Ik vraag me soms wel af waarom er zoveel aandacht aan sterven wordt gegeven. Een sterfgeval in de familie doet de wereld stilvallen. Alle activiteiten stoppen, zelfs de buren zijn in rouw… Heel mooi! Het is een intens gebeuren, die men zomaar niet kan wegwerpen. Onze aanwezigheid tijdens rouwmomenten is een teken van meeleven.

Maar ik vraag me af: Een geboorte van een kind, van nieuw leven wordt dat even innig beleefd?

Een babyborrel, hier heten wij dat “kobota elengi” (een kind krijgen is zalig) is nog altijd in vele families wel een zinvol gebeuren. Het kind wordt symbolisch aanvaard in de familie en vriendengemeenschap. Zijn naam wordt officieel genoemd en aanvaard.

Ik kreeg dus de taak om de ouders die zich voorbereiden voor het doopsel van hun kind te begeleiden. Ook de verantwoordelijkheid voor de catechese werd mij toevertrouwd. Dat verheugt mij echt. Zo krijg ik de kans om dicht bij het leven te voelen. Ik ervaar ook dat die jonge mensen, koppels en catechesejongeren graag naar de sessies komen. Ik voel me dan ook als de oude die het vuur onderhoud en aan hen doorgeeft om hun eigen vuur aan te maken.

De ouden “moeten” ook mee kunnen denken over de toekomst. Zelfs als zij die toekomst niet meer zelf zullen beleven. Hun ervaring is van belang!

Met een tiental mensen, jong en ouderen, bespreken wij iedere maandagavond de evangelieteksten van de volgende zondag. Dat helpt ons naar de diepe boodschap van ons geloof te zoeken. Het evangelie toont ons hoe wij vandaag ons geloof kunnen beleven… en vooral helpt het onze groep om kritisch na te denken over beleven van ons geloof.

Zo, dat is dan een misschien hoopvolle brief voor de komende herfsttijd en in en wereld van oorlog, geweld en onrechtvaardigheid.

 

Moge voor jullie allemaal die mij lezen een zon schijnen, ook in sommige koude regendagen. Laten wij elkaar omarmen…

God zegen en beware jullie.

 

Toon Tanghe, CICM

Saint Elisabeth

 

toon.tanghe@yahoo.com

WhatsApp: 00243827854422

Zondag 19/05/2024

Pinksterbrief van pater Toon

En toch… het mooiste moet nog komen!

Het is een hele tijd geleden dat ik nog wat geschreven heb. Mijn Paasbrief zit in mijn computer maar is er niet uitgekomen. Waarom? Misschien vond ik hem niet genoeg positief om als Paasbrief door te gaan. Maar het was dat niet alleen. Ik heb ook wat last gehad met mijn gezondheid. Griep-malaria! Niet dat het heel erg was, maar het heeft toch nogal wat tijd gekost om erdoor te geraken. En toen ik mijn nieuwsbrief wilde doorsturen met als titel ‘vijgen na Pasen’, kreeg ik nog een pijnlijke ontsteking aan mijn voet. En dat belette mij ook weer aan schrijven te denken.

Vandaag vieren wij hier Ons Heer Hemelvaart. We doen dat hier op zondag. Ik vierde de mis gisterenavond en ben dus vrij. Ik ben ook wel een beetje gewild vrij, omdat enkele vrienden een feestje willen bouwen, vannamiddag, ter gelegenheid van mijn verjaardag, en dat is altijd met plezier meegenomen.

 

Nu wat nieuws!

Volgende week vieren wij Pinksteren, het feest van de H. Geest! Het is die Geest die alles nieuw maakte voor de apostelen. Het is die Geest die wij nodig hebben om het positieve te ontdekken rondom ons en die ons kracht kan geven om dat positieve toonbaar te maken. Wat mij plezier doet en voldoening geeft.

 

Spijts vele moeilijkheden van klimaatomstandigheden en enkele problemen met personeel, de bouw aan de school in Menkao gaat goed vooruit. Binnenkort gaan wij ons rapport naar de Provincie doorsturen, om zo, bij goedkeuring de derde schijf te krijgen en het dak erop te zetten. West-Vlaanderen heeft al heel wat gedaan voor Menkao en daar waar ik verantwoordelijkheid had. Veel dank daarvoor.

 

Het bisdom, langs de Kardinaal vraagt om mee aan vorming te doen. Sinds jaren is de vorming voor mij een absolute prioriteit. Hier, in het milieu waar ik nu leef, is de bijbelse vorming sterk nodig. De vele, zogezegde “églises de réveil”, enkele uitzonderingen niet te na gesproken, lezen de bijbel “letterlijk”! Ook vele van onze kristenen doen dat ook en ze missen zo de echte boodschap. Ik begeleid een groep die de Bijbelteksten van de volgende zondag bespreken. Een kleine groep jongeren, samen met enkele ouderen, komt iedere maandag bijeen in de parochiezaal. Je voelt hun interesse en verwondering. Vooral die momenten van verwondering en verrassing zijn tekens voor mij van hoop voor de toekomst van de Afrikaanse Kerk. Zo zijn er tekens aanwezig bij de gelovigen die naar verlangen van vernieuwing wijzen. De Afrikaanse kerk is een dynamische, creatieve kerk aan het worden. De gemeenschappen met bisschoppen aan het hoofd zijn bewust van hun profetische taak. Getuigen voor de waardigheid van de mensen, voor gerechtigheid, voor vrede door verzoening. De RD Congo is in oorlog met buurlanden, en opstanden binnen de grenzen vergroten het leed van de mensen… De kerk spreekt naar waarheid! De waarheid doet pijn en roept veel tegenstand op.

 

De gewone man is gelukkig met de uitspraken van de bisschoppen… Gelukkig blijft het niet bij uitspraken. Er worden caritatieve acties gevoerd. Daar waar oorlog en miserie is, daar waar bezetting een realiteit is, blijft de kerk aanwezig…

 

Spijts soms, ernstige kritieken en in vraagstellen van motivaties, doen de NGO’s mooi werk. Caritas van de bisschoppenconferentie, werkt samen met andere organisaties. Jammer genoeg, horen wij dat er weinig coördinatie is. Iedereen werkt een beetje op zijn eigen. Jammer! Maar wat ons verblijdt is dat hoopvol teken van solidariteit op nationaal vlak. Jammer dat de internationale communiteit nog altijd blind (wil) blijft voor de problemen van miljoenen mensen.

 

We hebben dit jaar een vijftigtal kinderen die hun eerste communie zullen doen. In die groep is ongeveer de helft op weg naar hun doopsel. Daarnaast nog een dertigtal jongeren voor het vormsel. De eerste communie begeleiding duurt twee jaar en begint naargelang de leeftijd of openheid van het kind voor catechese te volgen.

 

De bouw van onze nieuwe kerk gaat traag vooruit. We hopen toch tegen september onder dak te zitten. Onze christenen doen ongelooflijk veel voor hun kerk. We krijgen geen subsidies, geen hulp van het bisdom en ook geen tussenkomst van buiten. Alles wordt betaald door de gelovigen zelf. Er moet ook rekening gehouden worden met het feit dat onze parochiebevolking zeer mobiel is. De meesten zijn kleine functionarissen of zelfstandigen, die een appartement huren. Sommigen blijven langer, maar iedereen zoekt natuurlijk naar goedkoper behuizing.

 

Wat zien we: jongeren die verantwoordelijkheid dragen en goed ingeburgerd zijn in de parochie, langs jeugdbeweging of andere parochiale activiteiten, trouwen en de meesten verhuizen en beginnen hun nieuw leven elders, waar ze goedkoper kunnen huizen. Zo verliezen wij goede krachten. De animatie voor de bouw van de nieuwe kerk heeft zo ook zijn grenzen… Het gaat over hun kerkgebouw… maar morgen worden ze dan weer lid van een andere parochie met een ander gebouw en wellicht andere noden.

 

Ik voel me gelukkig in onze parochie. We hebben niet meer de gezondheid en de kracht om alles te doen zoals jaren geleden, maar ik voel me gelukkig als de “behoeder van het vuur”! Soms komt er iemand na de mis me bedanken voor mijn preek. Misschien preek ik een beetje anders, sinds de jaren er zijn. Meestal ga ik wat dieper in op ons geloof en hou ik het bij het essentiële en dat wat voor de toekomst nuttig is. Misschien ook is het gezegde ergens waar in mijn situatie: Een zittende ouderling ziet verder dan vele actievelingen die recht staan.

 

Hier zitten we nog volop in de hittegolf, niet uit te houden soms. Ik kom weinig buiten, enkele ziekenbezoeken in de buurt en mijn gewone activiteiten op de parochie. Jean-Pierre, mijn confrater doet meer. Hij rijdt ook nog met de wagen, wat ik niet meer wil doen, gezien het drukke en ongedisciplineerde verkeer. Ik bekijk dus alles een beetje zoals die ouderling in het dorp. Ik hou het vuur brandend en ben zo soms de toeverlaat van sommige jongeren en volwassenen die wat komen opsteken bij mij… Dat maakt mij gelukkig…

 

Kom Heilige Geest…

Maak ons bewust dat het “mooiste nog moet komen”!

 

Toon Tanghe, CICM

WhatsApp : 00243827854422

Mail: toon.tanghe@yahoo.com

 

Zondag 25/02/2024

Nieuws van pater Toon

Ik heb me een beetje aan het schrijven gezet, niet dat ik niets te doen heb, nee! Maar misschien wel om mijn overpeinzingen eens op een lijntje te zetten. Er is zoveel gebeurd hier in RD Congo, zoveel gebeurtenissen die ons en de mensen doen neerzitten en voor sommigen de moed doen verliezen…

Er heerst een sluimerende misnoegdheid!

De resultaten van de verkiezingen brachten geen of zeer weinig enthousiasme mee. Misschien wel feeststemming in bepaalde buitenaardse milieus, maar bij het gewone volk geen beroering. Alleen maar negatieve verwondering. Hoe is het mogelijk? Gewoonweg niet te begrijpen dat publieke, bewijsbare corruptie, zomaar aan de kant wordt geschoven. Bij decreet wordt alles bestempeld als een best georganiseerde verkiezingsorganisatie.

Een fantastische eedaflegging in aanwezigheid van vele vriend-presidenten en afgevaardigden, dat een kijkspel was dat voor velen met lede ogen bekeken werd. Maar het bracht echt geen enthousiasme mee.

Iedereen wacht nu op concrete daden!

“Molokai” en “CPA” twee kwartieren van onze parochie waren overstroomd. Molokai is er het slechts aan toe. Het riviertje dat onze parochie dwarst is erg buiten zijn overs getreden. De Congostroom hier op vijfhonderd meter van de parochie heeft een uitzonderlijk hoog waterpeil gekend, omwille van de vele regen. Het hoogste pijl sinds 1961, toen ook erkend als zeer uitzonderlijk…

Het water is nu gezakt en de schade kan opgemeten worden. Het zal zeker nog tot het droog seizoen duren vooraleer aan herstelwerken kan begonnen worden. Maar er blijft de onzekerheid voor de toekomst.

We vierden “Notre Dame de Lourdes” de jaarlijkse ziekendag. Een grote gebeurtenis voor de parochie. De avondmis wordt opgedragen voor de zieken en het zorgpersoneel. Enkele zieken kregen de ziekenzalving en dan komt iedereen die maar denkt dat hij of zij ziek is naar voor om ook een zegen te krijgen en vertroosting in zijn lijden.

De vasten hebben wij gisteren ingezet met een Aswoensdag-kruisje. Veel volk, meer dan vorige jaren, is erop afgekomen. Voor ons dan een mooie gelegenheid om bepaalde zaken op te klaren en meteen ook een goede catechese te geven over vasten.

Hoe kunnen wij hier in Kinsuka-Pompage  “vasten”?

“Boete doen, vasten en delen” zijn de trefwoorden voor een christelijke vasten. Hoe die praktisch invullen voor ons hier?

Boete doen? De RD Congo wordt beboet omwille van haar rijkdom: zes miljoen vluchtelingen in eigen land, dagelijks tientallen doden. Geen vrede voor de mensen in Oost-Congo door de oorlog gesteund door Rwanda en vrij gepraat door het Westen. Geen haan die erover kraait! Er heerst hier in Kinshasa nu een felle anti-westen atmosfeer, de ambassades worden aangevallen, banden worden voor hun ambassades verbrand… veel volk op straat…! “Dégagez!” Amerikanen, buiten; Engelsen, buiten!... Het is echt te begrijpen. Ze beschuldigen het Westen van medeplichtigheid en hypocrisie! Hebben zij geen gelijk? Rwanda mag zo maar de rebellie in het Oosten helpen en mee plunderen met goedkeuring van het Westen, die de gestolen coltan bij hen gaat kopen. En dat weet de Congolese jeugd. Zij kijken ook TV, beheersen ook internet en volgen de sociale media langs hun portables… De Congolese jeugd is niet meer onwetend en heeft een opinie! Ze weten wat er gebeurd is in Mali, Burkinafaso en Niger. Hoewel de situatie hier anders is, nemen ze wel de antiwesterse sfeer mee. Hoe kunnen wij vragen boete te doen… misschien wel voor de zonden van het Westen!

Bidden! Ja bidden, maar dan om actie te motiveren. Bidden dat wij de kracht en het geloof mogen hebben dat alles nieuw kan worden door onze inzet voor de wereld en de sociëteit! We hebben mensen nodig die gesteund door hun geloof of andere humane motivaties, die zich totaal inzetten voor de bevrijding van Congo. Vele NGO’s werken in die zin, en ook de katholieke en protestantse kerk roepen op tot acties tegen uitbuiting en corruptie. Geloof zonder zijn werken, heeft geen zin, zegt apostel Jacobus, in de bijbel.

Delen! Delen begint bij een zich inzetten voor zijn naaste omgeving en zich inzetten overstijgt vele grenzen. We proberen door onze tegenwoordigheid en met het evangelie de bestaande Afrikaanse solidariteit open te trekken en grenzen van tribalisme en clanisme te overstijgen.

Vasten is verder stappen door de woestijn, zoals Israël het deed om zijn nieuwe vrijheid uit te proberen. Zo marcheert het Congolese volk door zijn woestijn, van miseries, honger en dorst, maar overtuigd dat de totale bevrijding er komt. Veertig jaar deden de Israëlieten erover… voor ons volk hier is het beloofde land in zicht… maar we moeten blijven stappen en geloven dat we er komen… De Bijbelteksten van de vastenliturgie helpen ons de moed niet te verliezen.

Nog een mooie hoopvolle vastentijd.

 

Toon Tanghe, CICM

WhatsApp : 00243827854422

Mail: toon.tanghe@yahoo.com

 

 

 

Zaterdag 13/01/2024

Een kopje koffie?...graag!

Ook dit jaar werken wij met onze Pastorale Eenheid Damiaan Ledegem mee aan de koffieverkoop voor de projecten in het weeshuis van zuster Lieve Leenknecht in Congo.

Dankzij de vorige koffieverkoop zijn de broodnodige dakherstellingen uitgevoerd. Goten werden vernieuwd en waar nodig aangebracht. Ook de waterputten zijn aan herstelling toe. Ook bedden en matrassen voor de kinderen staan op het verlanglijstje. 

Wie vorige jaren reeds van onze fairtrade koffie kocht weet ondertussen dat het een heel lekker bakje troost is. Het aanbod is net als vorig jaar.

Er is opnieuw Congo koffie voor 7 euro (250 gr.) en DECA koffie voor 7 euro (250 gr.). Alsook pads dessertkoffie (16x7gr) voor 5 euro en pads deca (16x7 gr) voor 5 euro. De actie loopt tot 25 februari 2024. De koffie wordt aan huis gebracht vanaf april 2024.

Bestellen kan via overschrijving op het nummer:

BE28 7775 0404 5220 (A.Lecluyse)

Niet vergeten te melden welke koffie u wenst alsook het adres voor levering !

Ofwel steek je jouw bestelling (bestelbonnen liggen achteraan in de drie kerken van de Pastorale Eenheid) + gepaste bedrag in een omslag en deponeer deze in de brievenbus van familie. Lecluyse-Lefevere Terschuerenlaan 16 SEW

Info: 056 50 45 94

 

 

 

vrijdag 22/12/23

Kerst- en Nieuwjaarwensen van pater Toon

Hebben jullie het ook zo moeilijk om een nieuwjaarsbrief te schrijven, of om kerstwensen te verwoorden?

Op internet vind je gemakkelijk voorbeelden van wenskaarten… ook veel voorgekauwde wensen met “djingel bells” muziek op achtergrond… Maar dat lijkt me allemaal zo “kitsch” en onecht. Een echte kerstwens komt uit het hart dat het hart wil raken van voor wie de wensen bedoeld zijn. Dat zoeken naar mooie, echte wensen houdt me de laatste tijd goed bezig.

Er gebeurt zoveel negatiefs in de wereld en dat overschaduwt het mooie van het leven. En toch blijkt onze lijfspreuk “het mooiste moet nog komen” toch kan gerealiseerd worden. De schrijnende beelden op internet en andere media, raken het diepste van ons hart en doet ons wenen voor al dat onrecht waarvan de kleine man het slachtoffer is.

Dat zien stuwt ons eigen leed weer naar voren. En we beseffen eens te meer dat het zwaarste onrecht soms toegedekt blijft om gekende of niet gekende redenen. Het doet pijn op plaatselijke media te lezen, dat elke dag opnieuw in het Oosten van Congo, mensen op gruwelijke wijze vermoord worden. Dat duizenden mensen in eigen land niet meer thuis zijn. Duizenden wonen in vluchtelingkampen en worden door internationale ngo’s onderhouden. In het oosten van de RD Congo zijn moorden “faits divers”, niemand let er nog op. Het plateau de Bateke is nu ook een decor geworden van opgemaakt tribalisme-geweld.

Vandaag nog krijg ik het triestige bericht dat mijn vriend pater van Don Bosco, Pol Feyen, laf vermoord is door een van zijn jongens die alles aan hem te danken heeft. Maandag laatst zat ik met hem nog aan de kersttafel op de Ambassade, samen met alle Belgische missionarissen van Kinshasa. Het doet pijn en maakt het mij nog moeilijker om wensen te formuleren.

De verkiezingscampagne is volop bezig… 26 kandidaten voor het presidentschap, en gemiddeld 55 kandidaten per zetel in het parlement… de stad is beklad met allerlei affiches die lachende en goed gevoede burgers promoten om morgen het land te besturen. Zeer veel kandidaten, zeker omdat een parementzetel goed opbrengt en veel voordelen heeft. Een parlementariër verdient 110 meer dan een onderwijzer. Wie zou dan niet solliciteren naar zo’n postje? En toch willen wij kerstwensen versturen.

Met de hoopvolle woorden van de profeet Isala durven wij bidden en ook wensen: er komen betere tijden, oorlogen gaan verdwijnen, iedereen zal een thuis hebben, genoeg hebben om te leven, de wereld zal een thuis worden voor mensen. De lucht zal zuiver zijn, de rivieren zullen rust uitstralen, en de oevers zullen bewoond zijn… en zo kunnen wij verder dromen en wensen. “Heb maar geen schrik”, zegt de profeet en probeer te leven volgens de evangelische waarden… respect, eerbied, vergeving, rechtvaardigheid en alles bekijken met een evangelische blik. Zolang wij dat geloven, mogen wij hopen dat het realiteit wordt.

Vanuit een zeer warm Kinshasa, letterlijk en figuurlijk, mag ik dan ook mijn wensen versturen.  We hopen en geloven dat de woestijn van oorlogsgeweld, tribalisme en racisme, uitbuiting van de kleine man, schijnheiligheid van de groten… eens een vruchtbare grond zal worden door een regen van vergeving en liefde.

Dat vrede moge heersen… geen gedecreteerde vrede, maar een vrede gestoeld op liefde, vergeving en bewogenheid. Vrede als vrucht van rechtvaardigheid.

Het kerststalletje, de figuren van Maria en Josef, met het kindje Jezus in de kribbe, kunnen ons zoveel leren voor wie zin zoekt in zijn leven. Maria en Jozef en het kindje betekenen zoveel meer dan die ouwere kerstman, met een zak cadeautjes op zijn rug… Die kerstman en heel het gedoe er rond… is dat nu niet “opium” voor het volk…

“Vrede aan alle mensen van goede wil”! Ik wens jullie allemaal die goede wil om vrede te zijn in een wereld die die vrede zo nodig heeft.

Een mooi kerstfeestdag en een “zalig en gelukkig nieuwjaar”!

Pater Toon Tanghe, cicm

Kinshasa.

 

woensdag 12/04/23

Koffieverkoop te voordele van de projecten van zr. Lieve Leenknecht

Van pr. Patrick Leenknecht ontving ik het bericht dat de verscheping van
de koffie nu gepland is voor 18 april. Dit heeft voor gevolg dat de
levering ook naar een latere, nog niet gekende datum verplaatst wordt.

Nog even geduld dus, waarvoor dank.

 

zaterdag 01/04/23

Paasbrief van pater Toon

Wij moeten het niet ver zoeken om verstervingen te doen. Meeleven en zich proberen in te leven in de situatie van Congo is meer dan vasten. We moeten onze woede bedwingen en proberen te geloven in de verrijzenis van Congo. Altijd blijven zoeken naar lichtjes die een betere toekomst aankondigen… Het is moeilijk om mensen te overtuigen dat het beter kan!

 

Wat we willen is “vrede” voor de mensen van Congo, voor de mensen van Oost-Congo. Al meer dan twintig jaar kennen zij geweld, moord en brand. Het ene regime volgt het andere op maar er komen geen oplossingen. Men zoekt dialoog langs diplomatieke weg, er worden heel wat akkoorden gemaakt, maar niemand die erin geloofd omdat handtekeningen voor velen geen waarde hebben.

 

Europa, Amerika en de UNO doen vele verklaringen maar het zijn ijle woorden, omdat die gezaghebbende organisatie, medeplichtig zijn in de oorlog in Oost-Congo.

Er verschijnen in de internationale pers heel wat artikels over de RD Congo, ook in de Belgische pers lees ik de laatste tijd ook serieuze bedenkingen. De media (de niet verzuilde) geven soms eerlijk de situatie van Oost-Congo weer. Vele NGO, internationale en plaatselijke kennen de oorzaak van het ongeluk van de Congolezen, ook experten van de UNO noemen in hun verslag ook namen: Wat voor de Congolezen hun geluk moest maken, is hun ongeluk geworden: rijke grondstoffen. “Congo is niet te koop” verklaren de NGO… De paus roept verontwaardigd: "Hou jullie handen af van de Congo…" Maar alles tevergeefs… Het blijft bij verklaringen en mooie praat!

We bidden elke dag voor vrede in het Oosten en nu ook in groot Bandundu en het plateau van de Bateke... Dat bidden geeft een beetje troost voor de vluchtelingen te weten dat er aan hen gedacht wordt. Achthonderdduizend mensen hebben hun dorp, velden en huis verlaten door de oorlog, ons opgelegd door de buren en grootmachten die multinationals laten begaan. Elke dag opnieuw sterven er mensen, vermoord door militiegroepen gesteund door buurlanden. 

 

Het Westen vergeet de Congo bewust, gezien de grondstoffen, nodig voor hun welzijn, toch te krijgen zijn langs frauduleuze weg. Er worden geen maatregelen genomen tegen landen die de rebellen steunen… Alleen maar waarschuwingen, die iedereen over zich laat gaan.

Het doet pijn, erg pijn voor velen die met het volk begaan zijn… het is een vasten! De bekoring is er om dat alles van zich af te zetten… Kinshasa is ver van Goma, of Bunia en Beni…

 

Soms vergeten wij de miserie van het volk en houden we ons bezig met de bouw van de school bij de zusters van de Jacht in Menkao. Zoals vroeger geschreven en nu ook te volgen op facebook van Toon Tanghe, heeft de Provincie West-Vlaanderen een subsidie toegestaan. We zijn bezig met de werken. De funderingen liggen er al… maar we staan voor vele moeilijkheden. Onze kostenraming is niet meer geldig. De kosten van de grondstoffen, cement, betonijzer, planken voor bekisting, vervoer enz zijn fel gestegen. Meteen ook het salaris van de werkers…. We vertrouwen in de voorzienigheid en goede wil van diegenen die de voorzienigheid willen helpen.

 

De ruwbouw van de kerk gaat naar zijn voltooiing. De metsers onder leiding van plaatselijke ingenieurs (Roger, architect en Donat, bouwingenieur) zijn het koor aan het bouwen. Binnenkort moeten wij het altaar en de koormeubelen verplaatsen om een voorlopige scheidingsmuur in golfplaten te maken. Zo kunnen de werkers metselen aan een groot booggewelf, dat koor en schip scheidt. De opvolging vraagt heel wat inspanning, maar wij doen het graag omdat de mensen een zeer grote inspanning leveren om de fondsen te vergaderen. We hopen met Kerstdag onder dak te zitten.

 

En zo gaan wij op naar Pasen.

We aanvaarden het onrustig meeleven met de miseries van de mensen ver in Oost-Congo, als een vastenpunt. Wij proberen mee te leven met de zorgen van onze plaatselijke bevolking die de toekomst niet echt meer ziet zitten, in de hoop dat het ook eens Pasen zal worden voor het Congolese volk en voor gans Afrika.

 

Ook voor jullie allemaal, die mij lezen, weet dat “hoop doet leven” en “na regen komt zonneschijn”. Wij geloven met jullie dat dit zal gebeuren, omdat wij geloven in de verrijzenis van Christus.

Een zalige hoogdag van Pasen en een mooie lente!

 

Pater Toon Tanghe, CICM

toon.tanghe@yahoo.com

WhatsApp: 00243827854422

zaterdag 01/04/23

Uitgestelde levering koffie

Wij hadden beloofd om uw bestelde koffie, ter ondersteuning van de projecten van zuster Lieve Leenknecht, te leveren in de eerste week van april.

Helaas zal dit niet kunnen. Daar de verscheping van de koffie vertraging opgelopen heeft zal de levering ook vertraging hebben.

Tot op heden hebben wij nog geen nieuwe datum ontvangen voor de levering

Wanneer deze gekend is zal deze u ook medegedeeld worden.

Dank voor uw begrip en geduld!

 

Een kopje koffie?...Graag!

Het is een traditie geworden, eens de nieuwjaarsdrukte voorbij is maken we aandacht en tijd vrij voor het missiewerk van zuster Lieve Leenknecht in Congo. Ook dit jaar werken wij met onze Pastorale Eenheid Damiaan Ledegem mee aan de koffieverkoop voor de projecten in het weeshuis van zuster Lieve in Congo.

Dankzij de vorige koffieverkoop werd in het weeshuis de nodige herstellingen uitgevoerd. Dankjewel!

De opbrengst van de actie van dit jaar zal gebruikt worden om nog meer dakgoten aan te brengen om het water nog beter op te vangen in de grote regenputten. Dit zal nuttig zijn tijdens het droog seizoen. Ook worden er nog extra zonnepanelen aangebracht om s' nachts meer licht te hebben.

Wie vorige jaren reeds van onze fairtrade koffie kocht weet ondertussen dat het een heel lekker bakje troost is. Omdat de koffieprijzen echter wereldwijd gestegen zijn hebben ook wij onze prijzen moeten aanpassen. De prijs voor de pads is gebleven zoals vorig jaar.

Er is opnieuw Congo koffie voor 6 euro (250 gr.) en decakoffie voor 7 euro (250 gr.). Alsook pads dessert koffie (16x7gr) voor 5 euro en pads deca (16x7 gr) voor 5 euro. De actie
loopt tot 19 februari 2023. De bestelling wordt aan huis gebracht vanaf 3 april 2023.

Bestellen kan via overschrijving op het nummer: BE28 7775 0404 5220 van A. Lecluyse met vermelding van welke koffie u wenst als ook adres voor levering !
Er liggen ook bestelbonnen achter aan in de drie kerken van de Pastorale Eenheid. Je kan die invullen en samen met het gepaste bedrag in een envelop bezorgen in de brievenbus
van: Fam. Lecluyse-Lefevere, Ter schuerenlaan 16 SEW.

Meer info: tel.: 056/50 45 94.

 

Hieronder vind je de verschillende nieuwsbrieven van onze missionaris Pater Toon Tanghe.