Uitvaart

 

Wanneer een dierbaar iemand overlijdt, is er niet alleen het verdriet en de rouw, maar zijn er heel wat keuzes in verband met de begrafenis te maken. Er zijn meer keuzemogelijkheden dan vroeger. En de keuzes dringen zich op.

Afscheid in ‘beperkte kring’,  ‘in intimiteit’ of publiek?

Wanneer een bredere gemeenschap van mensen een begrafenis meeviert kan dit een steun en troost zijn voor de familie. Mensen uit de buurt,  kennissen, de ruimere familie drukken  door hun aanwezigheid hun medeleven aan de familie op een persoonlijke manier uit. Een begrafenis in beperkte kring kan ook in de kerk plaatsvinden.

 

In de kerk: met een woorddienst of een eucharistie?

Beide zijn waardevolle mogelijkheden. Je kan - indien je dit verlangt - een eigen voorganger (priester, diaken, gebedsleider) voorstellen of muziekensemble, of lectoren.  Je mag eigen teksten of liederen voorstellen. Samen met de familie maken we er een verzorgde dienst van.
Voor een overledene die begraven wordt met een woorddienst, wordt er een misintentie (anoniem) geplaatst in een weekdag- of een weekendeucharistie.

 

Een kerkelijke begrafenis: wat is het?

Een begrafenis is vast en zeker een moment van terugblikken op het voorbije leven. Dit gebeurt in respect en dankbaarheid. Tevens leggen we de overledene in de handen van de levende God. We bidden om Gods barmhartigheid die dit mensenleven te voltooit en wat onaf en onvolmaakt is wegneemt. Ons geloof zegt ons dat de dood niet het definitieve einde is, en dat er ons een ander leven wacht, dankzij Jezus Christus die de dood is doorgegaan en verrezen is. Wat dit nieuwe leven is, weten wij niet of kunnen we niet begrijpen. We geloven of vertrouwen op dit eeuwig leven.

 

Op het kerkhof?

Op het kerkhof kunnen de kerkhofgebeden gezegd worden, zowel bij een begrafenis met een kist, een urne als bij uitstrooiing. Het is zelfs voorzien dat dit de enige vorm van ritueel kan zijn.

 

Wat daarna?

Het is onze bedoeling om enige tijd na een begrafenis de naaste familie te bezoeken. We voorzien soms een gemeenschappelijke viering in de kerk voor nabestaanden na 3-4 maand. Bij gelegenheid van Allerheiligen-Allerzielen is er een gezamenlijke viering waarbij het kruisje met de naam van de overledene overhandigd wordt aan de familie. Een familielid ontvangt daarvoor een uitnodiging. Een familie kan zelf een jaarmis plannen een jaar na het overlijden.

 

Hoe gaat het praktisch bij een overlijden?

De begrafenisondernemer neemt contact met de persoon die de kerkelijke begrafenissen regelt in de pastorale eenheid. Die persoon spreekt een voorganger aan en regelt een koster en orgelist. Vervolgens neemt de voorganger neemt contact met de familie om het verloop van de begrafenis af te spreken.  

 

De ziekenzalving.

Wanneer een ernstig zieke persoon de ziekenzalving verlangt, of de familie is van dit verlangen op de hoogte, kan een priester gevraagd worden om de ziekenzalving toe te dienen.  In een Woon- en Zorgcentrum zijn er gemeenschappelijke ziekenzalvingen. In het ziekenhuis dient een pastor een ziekenzegening toe. Dit zijn zinvolle momenten, ook voor de familie.

 

Laatste wilsbeschikking

Een laatste wilsbeschikking is bedoeld om uw wens uit te drukken over hoe uw uitvaart dient te verlopen. De laatste wilsbeschikking is gekoppeld aan uw rijksregisternummer en kan u neergeleggen op de dienst bevolking van uw gemeente. In deze wilsbeschikking kan u aangeven of u begraven of gecremeerd wenst te worden, waar uw stoffelijk overschot zijn laatste rustplaats moet hebben en of u een al dan niet religieuze plechtigheid wenst.

Sinds enige tijd kan u ook aangeven dat u een voorafregeling hebt gemaakt bij een erkend begrafenisondernemer. Hiervoor zal het ondernemingsnummer van de betrokken begrafenisondernemer en de nummer van het contract eveneens in uw wilsbeschikking opgenomen worden.